کد مطلب:42501 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:34

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

آيا به نظر نمي رسد كه اسلام در هر كجا كه وارد شده با زور شمشير بوده است؟

براي دستيابي به پاسخ در ابتدا يادآوري چند مطلب ضروري است: 1- دين اسلام از مجموعه قران و آنچه كه به طريق صحيح از رفتار و گفتار پيامبر(ص) حضرت علي(ع) حضرت فاطمه، امام حسن، امام حسين و امامان معصوم ديگر به دست ما رسيده است قابل فهم است كسي كه توان تحقيق دارد اگر اين مجموعه را بررسي كند به دست مي آورد كه دين اسلام دين خدايي و دين هدايت است و هيچ گونه تأكيد و دستوري بر آدم كشي و ظلم كردن صادر نشده است بلكه تأكيد اين دين بر علم و فهم عميق دين است و آنان كه در صدر اسلام در مكه و مدينه اسلام را پذيرفتند هيچ كدام به زور شمشير نپذيرفتند بلكه اين دين را حق يافته و آنان كه پس از صدر اسلام مسلمان شدند حقانيت آن را فهميدند و مسلمان شدند نه به زور شمشير مسلمان شده باشند آيا مي توان گفت كه سلمان، ابوذر، مقداد، عمار، ياسر، سميه، بلال، صهيب رومي، پادشاه نجاشي، جعفري، ابي طالب، حمزه و امثال آنان به زور شمشير مسلمان شدند؟! آيا علي(ع) كه اولين مسلمان در كره زمين است و آثار علمي به جاي مانده از او همين الان هم دانشمندان را شگفت زده كرده به زور شمشير مسلمان شده است؟! آيا دانشمنداني كه در عصر ما در كشور آلمان و كشورهاي ديگر جهان اسلام را مي پذيرند به زور شمشير مي پذيرند؟! 2- يكي از ضروريات زندگي انسان دفاع است دفاع يك پديده غريزي است دين اسلام اين غريزه را هدايت كرده و برنامه دفاعي كاملي براي انسان ارائه داده است و هر كس اين دين را بپذيرد بر اساس آن برنامه دفاعي خود را تنظيم مي كند. دفاع اسلامي هيچ گونه نقص و ايرادي ندارد و اگر مقايسه شود بين برنامه دفاعي اسلام و برنامه هاي دفاعي مكاتب ديگر روشن خواهد شد كه برنامه دفاعي اسلام خردمندانه ترين برنامه هاست. و اگر تاريخ اسلام را بادقت مطالعه كنيم به روشني آشكار خواهد شد آن چه براي رهبران آسماني و توده مسلمانان اولويت داشته است بيان حق و دعوت به حق گرايي و رفع موانع حق گستري بوده است و تمامي مقاومت ها، دفاع ها و جهادهاي مسلمانان در راستاي پياده سازي اين اهداف بوده است. و آنچه قدرتمندان سياسي و سران ملوك الطوايفي را بر مي آشفت همان حق طلبي و آگاهي مردم جهت عدالتخواهي بود كه از سوي مصلحان اجتماعي و پيامبران الهي نداي آن سر داده مي شد به همين جهت بدخواهان و سلطه طلبان در همان گامهاي اول حركت آزادي بخش مصلحان و رهبران آسماني به مخالفت مي پرداختند و از حربه آزار و شكنجه استفاده مي كردند. چنان كه در مكه و اوايل بعثت با پيامبر(ص) و ياران ايشان آن گونه برخورد كردند. در مقابل اين مخالفتها و تخلفها نخست مسلمانان مقاومت و ايستادگي از خود نشان دادند و سپس به دفاع پرداختند چنان كه در جنگهاي بعد از هجرت به مدينه به وقوع پيوست و به منظور رفع موانع آگاهي مردم و نجات مستضعفان اقدام به جهاد كردند. بهترين دليل بر خير خواهي مسلمانان آن است كه هر جا توسط مسلمانان فتح شد و مردم با اسلام آشنا شوند. خود با ميل و رغبت به اين آئين انساني و معنوي پايبند ماندند چنان كه در مورد مردم ايران اين چنين شد. ناگفته نماند اگر چه از سوي برخي شركت كنندگان در جنگ، افراطي گري هايي واقع شده باشد و خطاهايي سرزده باشد اما اين خطاها به عنوان جريان غالب و حركت كلي نبوده است بلكه با پيروزي مسلمانان به جبران خرابيها و دلجويي از بازماندگان اقدام شده است و از بهترين نمونه هاي لطف و رحمت دين اسلام داستان فتح مكه بود. رسول خدا كه مركز توطئه را فتح كرد و همه سران كفر شكست خوردند هيچ گونه آدمكشي راه نينداخت و همه دشمنان را آزاد ساخت با اينكه در اختيار او بودند و مي توانست همه را از دم شمشير بگذارند ولي نكرد اگر دين اسلام دين زور و شمشير و آدمكشي بود مي بايستي پيامبر روز فتح مكه همه را مي كشت چون اهل مكه 21 سال بود كه با پيامبر مي جنگيدند و بلاها بر سر پيامبر و مسلمانان آوردند ولي آن حضرت همه را بخشيد قرآن پيامبر را پيامبر رحمت مي نامد نه پيامبر آدمكشي و انتقام و حتي آن روز كه مكه فتح شد پيامبر نفرمود هر كس مسلمان نشود با شمشير كشته مي شود. 3- نكته مهم ديگر آن كه؛ جنگ هايي كه در زمان پيامبر روي مي داد و پيامبر نيروهاي رزمي اسلامي را هدايت مي كرد جنگهاي اسلامي بودند و هيچ گونه ايرادي نداشتند و آن جنگها براي دفاع از اسلام و مسلمين بود ولي جنگ هايي كه پس از پيامبر خدا روي داد اگر به هدايت امام معصوم نباشد جنگ اسلامي به حساب نمي آيد و كارهايي كه در آن جنگ ها انجام مي شود نمي تواند به حساب اسلام گذاشته شود بر اين اساس جنگهايي كه بدون هدايت امام معصوم صورت بگيرد ربطي به اسلام ندارد و اعمال رزمندگان مسلمانان به حساب دين اسلام گذاشته نمي شوند همانطوريكه در موارد ديگر نيز چنين است. به عنوان مثال: يكي از برنامه هاي دين اسلام طهارت و نظافت است حالا اگر در ميان مسلمانان طهارت و نظافت مراعات نشود اين كار ربطي به اسلام ندارد. اگر كشور مسلماني بدون دستور و هدايت امام معصوم و يا جانشين بر حق او بر كشوري هجوم ببرد و آدمكشي راه بيندازد ربطي به اسلام ندارد بر اساس اين مطالب نمي توان همه جنگهاي مسلمانان را به حساب اسلام گذاشت. 4- همين هايي كه مي گويند: «اسلام دين شمشير است» مي گويند: «مسيحيت دين محبت است» در حالي كه مسيحيان در طول تاريخ بيش از حد به جنايات جنگي و غير جنگي دست زده اند دانشمندان را زنده زنده سوزانده اند و مسلمانان را در جنگهاي صليبي به شكل بسيار فجيع كشته اند ولي با اين حال مي گويند: دين مسيحيت دين محبت است البته به اين افراد در همين مورد هم مي گويند كه دين حضرت عيسي(ع) و دين اسلام و حتي اديان ديگر همه شان اديان الهي هستند و هيچ كدام به آدمكشي تشويق نمي كنند و اعمال مسيحيان را نمي توان به حساب دين مسيحيت گذاشت و همين طور اعمال مسلمانان پس از پيامبر را نمي توان به حساب دين اسلام گذاشت ممكن است مسيحيان و مسلمانان رهايي انجام دهند كه خلاف دستورات اسلام و دين مسيحيت است. 5- اين حديثي كه مي گويد: «دين اسلام با شمشير علي و ثروت خديجه پيش رفت» حرف درستي است و به دفاع مربوط است چون در جنگ هايي كه پيش آمد، اين شمشير علي بود كه افرايد مانند وليد و عمرو بن عبدود را از سر راه برمي داشت نه شمشير ابوبكر، نه شمشير عمر، نه شمشير عثمان، نه شمشير طلحه و نه شمشير زبير و اين ثروت خديجه بود كه در راه اسلام صرف مي شود. 6- به اين مطلب نيز توجه داشته باشيم كه دين اسلام، گرچه دين كامل است ولي اگر آنان كه اين دين را مي پذيرند، افراد عقب مانده و بي علم باشند نمي توانند خوب پياده كنند و در نتيجه هر كس اين عقب مانده ها را ببيند، نسبت به دين بدبين مي شود در حالي كه اگر انسان هاي فهميده و متمدن اين دين را مي پذيرفتند، بهتر پياده مي كردند و چهره خوبي از دين به جهانيان نشان مي دادند.